فردا نخستین همایش تجلیل از جانبازان نخاعی گردنی با عنوان "تجلیل از اسوه های صبر و ایثار" برگزار می گردد. قرار از است در این همایش از 57 نفر از جانبازان نخاعی گردنی که هیچ گونه حرکتی ندارد بعنوان نمادهای مقاومت و صبر با اهدای نشان تجلیل شود.تعداد زیادی از این عزیزان با وجود همه مشکلاتی حرکتی و جسمی خود از هم اکنون وارد شهر تهران شده و در محل اسکان خود استقرار یافته اند.
در حالیکه قرار است فردا رسما برنامه همایش با حضور رئیس جمهور محترم برگزار و از این عزیزان تجلیل شود ما هیچ اثر و نشان و تبلیغی دررابطه با برگزاری این همایش در سطح شهر نمی بینیم و هیچ پلاکاردی مبنی بر "خوش آمدگویی" به این اسوه های صبر و ایثار که این روزها شهرما تهران را مزین و متبرک کرده اند مشاهده نمی کنیم و هیچ تبلیغی و اطلاع رسانی در مورد این همایش نه در سطح شهر و نه در رسانه ملی نمی بینیم و نمی شنویم
گویا مسئولین شهری در خواب رویایی مبارزات انتخاباتی برای کسب هر چه بیشتر کرسی های قدرت فرورفته اند و سیاستمداران جامعه در پشت دربهای بسته مشغول ریختن ارنج مبارزاتی اند و ارباب رسانه ها نیز چشم و گوش تیز کرده اند برای انعکاس اخبار پشت پرده جدالها و چانه زنی های سیاسی،دیگر فرصت و مجالی برای انعکاس خبر این همایش ندارند شاید برای آنان هیچ اهمیتی ندارد چه خبری داغ تر و مهمتر از عالم سیاست !!!!
رسانه ملی نیز چون همیشه به موضوع جانبازان و خبرهای مرتبط با آنان میرسد می لنگد علی رغم آنکه صدا و سیما بعنوان یکی از اعضای ستاد برگزاری این همایش متعهد شده بود پوشش مناسب و گسترده خبری و تبلیغی برای همایش فراهم کند متاسفانه (چون همیشه در موضع مرتبط با جانبازان ) درانجام وظیفه خود کوتاهی کرده است.
برای شخص جانبازان نخاعی گردنی که بدون داشتن هیچ گونه حرکتی قریب 30 سال بر روی تخت فقط به آسمان نگریسته است و چشم بر رحمت و عنایت خاص خداوند دارد اینگونه همایش ها ارزشی ندارد.
آنچه مهم است اینست که برگزاری اینگونه همایشها و تبلیغ و انعکاس درست و گسترده آن در جامعه باعث شود تا ما از خواب غفلت بیدار شویم و بار دیگر به خودآییم که این نظام و این کشور براحتی به اینجا نرسیده و برای حفظ وبقای ایران و اسلام عزیز جوانانی که جان بر طبق اخلاص گوش بفرمان رهبر خود داشتند با ایثار هستی خود از آب و خاک و ناموس این کشور محافظت کردند.
آنچه مهم است اینست که بتوانیم این نمادهای صبر و مقاومت را به جامعه و جوانان معرفی کنیم .
معرفی نمادها و اسوه هایی که سالیان سال است با صبربررنج و زخم ناشی از تیر کین دشمن ، و با وجود همه آلام و دردها برسر آرمانهای مقدس خود و بر بیعت و پیمان خود با مقام عظمای ولایت مقاومت ورزیده اند تا آن هنگام که به مقام قرب الهی برسند
من المومنین رجال صدقوا ماعاهدو الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلو تبدیلا
آقای رویانیان ما جانبازان و معلولین را فوتبالی فرض کنید حقمان را بدهید
در خبرها خواندیم جناب آقای رویانیان رئیس ستاد سوخت و حمل و نقل کشور که اخیرا سمت مدیرعاملی تیم فوتبال پرسپولیس نیز به عناوین و سمت های ایشان افزوده شده - خداوند انشاالله همچنان بر مشاغل و مناصب ایشان بیفزاید. - در اولین اقدام مدیریتی خود در این باشگاه، به هریک از بازیکنان و کادر فنی تیم فوتبال پرسپولیس کارت بنزین به ارزش۵۰۰ هزار تومان هدیه داده است.
با خواندن این خبر بیاد صحبت های ایشان در جلسه مجمع عمومی انجمن افتادم که در آن جلسه بیان داشتند و تاکید کردند که "جانبازان هیچ طلبکاری و درخواستی از کشور و دولت ندارند ولی این حق بر گردن دولت است که شرایط بهره مندی جانبازان و معلولین را بطور مساوی با دیگر شهروندان در استفاده از امکانات شهری و جامعه فراهم کند."
و افزودند تخصیص سوخت به جانبازان و معلولین هیچ امتیازی به آنان نیست بلکه حق آنهاست که بدلیل عدم امکان استفاده از وسایل عمومی مناسب باید به آنها پرداخت شود.
آقای رویانیان بعد از بیان این همه حرفهای زیبا در باره حق و حقوق جانبازان و معلولین در برخورداری از کارت سوخت بنزین وجود موانع قانونی و سیستمی را برای تخصیص سهمیه سوخت مطرح و با دادن وعده و وعیدهایی حل مشکل سوخت جانبازان و معلولین را به آینده ای نامعلوم محول کرد.
جناب آقای رویانیان سردار گرامی شما که به این راحتی می توانید به بازیکنان و کارکنان باشگاه پرسپولیس کارت سوخت 500 هزار تومانی (بعبارت دیگر 1250 لیتر بنزین 400 تومانی ) اهدا کنید.
چرا مشکل سوخت جانبازان و معلولین را که به اذعان شما سهمیه سوخت برای آنان نه یک امتیاز بلکه حق آنهاست را حل نمی کنید؟
و برای حل آن دنبال مصوبات دولت و مجلس می گردید.
جناب آقای رویانیان شما جانبازان و معلولین را نیز عضو باشگاه پرسپولیس محسوب کنید و به شیوه دمت گرم که از شیوه های مدیریتی شماست مشکل این عزیزان را حل کنید.
در پایان، جناب آقای رویانیان فکر نمی کنید استفاده از امکانات دولتی و رانت های قدرت برای پیشبرد اهداف مدیریتی کاری نزدیک به صواب نباشد؟