توجیه مسئولان تربیت بدنی عذر بدتر از گناه است

یحیی زاده در گفتگو با مهر :  

توجیه مسئولان تربیت بدنی عذر بدتر از گناه است رئیس کمیته تربیت بدنی مجلس توجیه مسئولان تربیت بدنی مبنی بر بی اطلاعی دبیر کمیته پارالمپیک ایران هنگام اهدای مدال به ورزشکار اسرائیلی را عذر بدتر از گناه دانست 

آیا عضویت در سازمان جهانی از آرمان‌های انقلاب ارجح‌تر است؟

به گزارش خبرگزاری فارس، 

 مجید کهتری جانباز هفتاد درصد و عضو تیم ملی تیر و کمان در نامه خود به خسروی وفا آورده است: در پارالمپیک 2004 آتن هنگامی که در عدم مواجهه با نماینده اشغالگر قدس در رشته تیرو کمان اعلام کردید که باید با خدا معامله کرد و تیرهای خود را بیرون از سیبل‌ زد تا از دور مسابقات حذف‌ و مقابل رژیم اشغالگر قدس قرار نگرفت، خدا را شکر کردم که همان باور قلبی نسبت به شما و سایر مسئولان وجود دارد.
وی ادامه داد: این اطمینان برایم حاصل شد که هنوز این واقعیت عدم قبولی رژیم اشغالگر قدس به عنوان یک کشور، از سوی جمهوری اسلامی ایران وجود دارد و اهداف ترسیمی حضرت امام (ره) ‌و مقام معظم رهبری به عنوان یک اصل تکلیفی نه فقط اداری و قانونی، از سوی مسئولان و مردم انقلابی ایران مورد قبول هستند و به آن بالیدم.
کهتری تاکید کرد: وقتی از عمل بسیار نابجای دبیر کمیته ملی پارالمپیک ایران در بازی‌های 2008 پکن همراه با تصویر آن (در حال اهدای مدال به ورزشکار رژیم اشغالگر) در جراید با خبر شدم، یک سوال اساسی برایم ایجاد شد؛ اینکه چرا آقای خسروی وفا، رئیس فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولان مقابل چنین حرکتی ساکت مانده یا حتی از این عمل ایشان دفاع هم کرده است؟ آیا پست یا عنوانی بالاتر از ورزشکار و عضو تیم ملی یک کشور در سطح جهانی وجود دارد؟ آیا پست یک ورزشکار کمتر از عضویت در یک سازمان ورزشی معلولین جهانی است؟ مگر نه اینکه بارها اعلام شده است که هر ورزشکار ایرانی یک سفیر برای نظام جمهوری اسلامی است؟
وی افزود: مردانگی در ورزش را به دبیر کمیته پارالمپیک یادآور شوید تا بعد از عذرخواهی رسمی از ملت و جامعه ورزشی سپس از کار برکنار شود، البته لزوم برخورد قاطعانه مسئولان ذیربط به ویژه مسئولان سازمان تربیت بدنی را خواهانم.

عذر بدتر از گناه مسئولین کمیته پارالمپیک

اطلاعیه انجمن جانبازان نخاعی ایرانیان در باره اقدام شرم آور دبیر کمیته ملی پارالمپیک

عذر بدتر از گناه  

اما در این مورد مسئولین کمیته پارالمپیک ایران نه تنها به اشتباه خود پی نبرده اند بلکه به آوردن عذر بدتر از گناه متوسل شده اند . این بار این رفتار التقاطی ازسوی دبیر کمیته پارالمپیک ایران صادر شده که با شرکت در مراسم توزیع مدال شرکت نموده و بر گردن نفر دوم رشته تیراندازی از رژیم اشغالگرقدس با احترام مدال آویخته ، با او دست داده، برای او دست زده وبا احترام دربرابر پرچم ایستاده و . . .

ما در ایران بودیم و از اخبار شنیدیم که تیم بسکتبال جانبازان و معلولین طی برنامه ای که طراحی شده بود از مقابله با تیم آمریکا خودداری کرد تا آنگونه که در جدول پیش بینی شده بود با تیم رژیم اشغالگر قدس روبرو نشود ، ما در ایران بخود بالیدیم و  .....  اما هرچه پیش می رود ابعاد گوناگونی از این رویداد آشکار می شود،که نه قابل توجیه ونه قابل تحمل است . درخصوص اصل گزینه عدم رویارویی تیم اعزامی با آمریکا شبهات زیر وجود دارد :

1- از سوی ریاست فدراسیون جهانی بسکتبال با ویلچر 5 روز پیش ازتاریخ مسابقه احتمال تغییر زمان این بازی ابلاغ شده بوده است  

2- از سوی سخنگوی تیم آمریکا اعلام شده بوده است که : (( ما با پیشنهاد تغییرزمان در بازی بر اساس نظر تیم ایران موافقیم ولی از سوی ایران هیچگونه پاسخی دریافت نکرده ایم ))

در هر صورت اگر بپذیریم که این تصمیم در چهارچوب ارزشهای مقدس نظام اسلامی اتخاذ شده و اعضاء تیم بسکتبال جانبازان و معلولین که زحمات زیادی کشیده تا با امید پیروزی در چنین صحنه بزرگ ورزشی شرکت نمایند، با این وجود بدلیل اعتقادی بودن این تصمیم محرومیت 5 ساله و جریمه 5000  دلاری را به جان بپذیرند .

لکن دربخش دیگری از این صحنه و در رشته ای دیگر از ورزشها اتفاق دیگری در حال وقوع بوده است که نه باور آن در اذهان می گنجد و نه اعضاء تیم بسکتبال را بر صبر خود باقی می دارد .

در طول تاریخ پر فراز و نشیب انقلاب اسلامی هر از گاهی مدیری از مدیران مرتکب بیان و یا رفتارهای التقاط آمیزی می گردد، لکن آنها که از مقداری عقل برخوردارند سریعاً پس از پی بردن به اشتباه خود توبه کرده و از انحراف باز می گردند، اما در این مورد مسئولین کمیته پارالمپیک ایران نه تنها به اشتباه خود پی نبرده اند بلکه به آوردن عذر بدتر از گناه متوسل شده اند .

این بار این رفتار التقاطی ازسوی دبیر کمیته پارالمپیک ایران صادر شده که با شرکت در مراسم توزیع مدال شرکت نموده و بر گردن نفر دوم رشته تیراندازی از رژیم اشغالگرقدس با احترام مدال آویخته ، با او دست داده، برای او دست زده وبا احترام دربرابر پرچم ایستاده و . . .  

این عمل این دبیر آثار و تبعاتی داشته است که در قالب سوالات زیر بایستی پاسخ داده شود :  

1- این آقای دبیر پس از اعتراض اعضای کاروان به این اقدام گفته است : (( من در مسابقات رسمی چون جایگاه جهانی دارم ، دیگر یک فرد ایرانی محسوب نمی شوم !؟

این سئوال مطرح است که این آقای دبیر آیا دبیر کمیته پارالمپیک ایران نیستند و با پا نهادن بر گرده ضعیف و نحیف جانبازان و معلولین به این جایگاه نرسیده اند

2- ظاهراً این آقای دبیر پس از محرومیت تیم بسکتبال غیرتش بجوش آمده و قصد دفاع از منافع ایران را داشته که به او گفته اند : تو نمی توانی درباره ایران حرف بزنی می توانید بروید از ایران نامه بزنید!؟ پس معلوم می شود که ایشان جایگاه جهانی هم ندارند !

3- بنابر اطلاع بدست آمده ورزشکار رژیم اشغالگر از جنایتکاران جنگی و قطع عضو بوده است .این اقدام آیا انداختن مدال برگردن ورزشکار بوده است و یا جنایتکارجنگی.

4- آیا لژیونرهای تیم بسکتبال نمی توانستند جایگاه بین المللی خود را حفظ کنند. البته که می توانستند،لکن غیرت اسلامی ایرانی آنان مانع این اقدام گردیده.

5- با توجه به اینکه بارها مقام معظم رهبری فرموده اند که صحنه های ورزشی ، میادین صدور انقلاب است ، آیا این آقای دبیر قصد داشته است با کراوات قرمز انقلاب را صادر نماید !؟

                                                                     والسلام

                                                  انجمن جانبازان نخاعی ایرانیان (جانا)

 مهرنیوز: 

 ورزشکار اسرائیلی جنایتکار جنگی ‌است / تا حصول نتیجه پیگیری می‌کنیم

دبیر کمیته ملی پارا المپیک را عزل کنید

نامه اعتراض آمیز جمعی از جانبازان 

خبرگزاری مهر: 

فدراسیون جهانی بسکتبال با ویلچر در حالی حکم محرومیت 4 ساله ایران از حضور در مسابقات بین المللی را صادر کرد که یکی از مقامات ورزشی ایران در همان بازی ها به گردن ورزشکاری از اسرائیل مدال انداخته است و علیرغم اطلاع و اثبات این مسئله وی همچنان در سمت خود مشغول است!

به گزارش خبرگزاری مهر، به دنبال اتفاق سؤال برانگیزی که در بازی های پاراالمپیک پکن افتاد که در آن دبیر کمیته ملی پارا المپیک ایران در مراسم توزیع مدال ها با ورزشکار اسرائیلی دست داده و به گردن او مدال انداخته است، جمعی از جانبازان نامه اعتراض آمیزی به علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی ارسال کردند. متن این نامه بدین شرح است: جناب آقای مهندس علی آبادی معاون محترم رئیس جمهور و ریاست سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک سلام علیکم، احتراما، همانگونه که مستحضرید، دبیر کل کمیته ملی پارا المپیک(...) که مطابق اساسنامه آن کمیته زیر مجموعه کمیته ملی المپیک می باشد در یک اقدام ... و وطن فروشانه، در جریان مسابقات تیراندازی بازی های پاراالمپیک 2008 پکن، با ورزشکار رژیم اشغالگر قدس خوش و بش می کند و دست می دهد و در حالیکه کراوات قرمز رنگی را بر سینه خود آویخته است، مدال نقره به گردن ورزشکار اسرائیلی می آویزد و در مقابل پرچم این رژیم جعلی خبردار می ایستد!!!  لذا اینجانبان به عنوان شهروندان جمهوری اسلامی ایران و یادگاران هشت سال دفاع مقدس، از آن برادر عزیز و عضو کابینه انقلابی و اصولگرای دولت نهم که حتما از همه بهتر از موضعگیری های شجاعانه و آزادیخواهانه ریاست محترم دولت، جناب آقای دکتر احمدی نژاد در قبال این رژیم جعلی و نژادپرست و خون ریز و مظهر تروریسم دولتی اسرائیل مطلعید( موضعگیری هایی که خوشبختانه موجبات تعالی و عزت هرچه بیشتر نظام و کشور را در عرصه های بین المللی به ویژه آزادیخواهان جهان را فراهم کرده است) انتظار داریم، دستور فرمایید ایشان را از سمت خود عزل نمایند. باشد تا همه مرعوبان و خودفروختگان داخلی و اذناب خارجی آنها بدانند که قاطبه ملت غیور و شهیدپرور ایران اسلامی بر روی اصول و آرمان های خود همچنان پای فشرده و به هیچ روی بر سر آنها معامله نمی کند و این جمله شهید مظلوم دکتر بهشتی را که فرمودند:" ما تا آخر ایستاده ایم" یکبار دیگر اثبات عملی کنیم. ه گزارش مهر، پیش از این دبیر کمیته ملی پاراالمپیک در برابر اعتراض گسترده اعضای کاروان ایران در حالی دست به توجیه کار خود زده و گفته بود "من جایگاه جهانی دارم و باید به وظایف بین المللی ام عمل کنم" که تیم بسکتبال با ویلچر ایران که پیش بینی می کرد بعد از شکست مقابل آمریکا با تیم اسرائیل روبه رو می شود ، به دلیل تغییر ساعت حاضر نشد با آمریکا بازی کند و به همین دلیل ایران 4 سال از حضور در مسابقات بین المللی محروم شد.

شتر سواری دولا دولا مسئولین کمیته ملی پارالمپیک

واقعا چه کسی پاسخگوست 

هفته گذشته وقتی عکسهای دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک ایران را دیدم که بر گردن خود کروات قرمز رنگی را آویزان کرده بود و در همان حال به گردن ورزشکاری از تیم رژیم اشغالگر قدس مدال نقره می آویخت و در مقابل پرچم آن کشور خبردار ایستاده بود!!! بدجوری احساس باخت تمام وجودم را تسخیر کرد. 

 باخت در میدانهای ورزشی نیمی از بازی است و قابل جبران است اما باختن هویت و آرمان و اصول غیر قابل جبران  

آری باختن جان چه آسان و باختن آرمان چه مشکل 

این درحالی است که در همین مسابقات پارالمپیک پکن بصورت خیلی ناشیانه بخاطر اینکه با اسرائیل روبرو نشویم با آمریکا بازی نکردیم و بدون هیچگونه بهره برداری سیاسی از این مطلب که ما اسرائیل را برسمیت نمی شناسیم تیم بسکتبال ما اخراج و با محرومیت طولانی پنج ساله مواجه گشت در صورتیکه می توانستیم بصورت عزتمند روبروی اسرائیل حاضر نشویم و دنیا نیز موضع مار ا بداند   

عزیزان صداقت از همه چیز بهتر است هم با خالق و هم با مخلوق در غیر اینصورت اصرار بر عدم صداقت نتیجه اش رسوائی است. 

داود حیدری 

جانباز ۷۰٪ و کاپیتان اسبق تیم ملی بسکتبال با ویلچیر 

رفتار خائنانه برای حفظ پست بین المللی!!

رفتار خائنانه برای حفظ پست بین المللی!!  

جهان فوتبال 

محرومیت پنج ساله و جریمه 5000 دلاری تیم ملی بسکتبال با ویلچر ما بازتاب وسیعی داشت، تا رسانه ها به اشکال مختلف به آن نگاه کنند. اما نکته حائز اهمیت اینجا بود که ما در پیکارهای پارالمپیک با آمریکا بازی نکردیم تا با اسرائیل غاصب دیدار نکنیم، چرا که اشغالگران قدس را به رسمیت نمی شناسیم ، ولی در جایی دیگر دبیر کل کمیته ملی پارالمپیک یعنی "اشرفی "برای توزیع مدال آماده می شود و مدال بر گردن ورزشکار همان اسرائیلی می اندازد که ما آن را اصلا به رسمیت نمی شناسیم و به خاطرش با محرومیت مواجه شدیم ! ای کاش مسئولان کاروان اعزامی پارالمپیک به پکن با تفکر بیشتری به این مساله می پرداختند تا هم با محرومیت پنج ساله و جریمه نقدی مواجه نمی شدیم و هم این حرکت غیر اصولی را انجام نمی دادیم. البته در این راستا مسئولان کاروان جهت دیدار با آمریکا به این دلیل اعتراض کردند و به میدان نرفتند که ساعت آن تغییر کرده یعنی از 15/11 به 15/9 موکول شده تا تیم ما به عنوان اعتراض حاضر به مسابقه نشود ولی با توجه به این رای ، آیا بهتر نبود بازی می کردیم ؟ در این خصوص خانم" اورچاد"رئیس فدراسیون جهانی بسکتبال با ویلچر تاکید کرده که این تغییر برنامه یا احتمال تغییرات در تاریخ پنجم سپتامبر یعنی پنج روز پیش از این بازی به همه تیم ها ابلاغ شده بود و همچنین اظهارات خانم "هانس "سخنگوی تیم آمریکا که گفته است : «ما با پیشنهاد تغییر زمان در بازی براساس نظر تیم ایران موافقت کردیم ولی از سوی ایران هیچ گونه پاسخ شفاهی دریافت نکردیم.» بنابراین می توان پی برد که این دلیل نمی توانسته است علت اصلی باشد و چون رای مشابهی در پارالمپیک سئول در خصوص تیم گلبال صادر شده بود حتما آقایان می دانستند که عواقب این گونه اعمال چه خواهد بود ! به اعتقاد نگارنده ما که می دانستیم نمی خواهیم با رژیم اشغالگر قدس بازی کنیم ، بنابراین باید با سربلندی و سرفرازانه اعلام موضع می کردیم که با اسرائیل غاصب بازی نمی کنیم تا بازتاب آن جهان ورزش را در بر می گرفت نه حالا که به بهانه تغییر زمان مسابقه با آمریکا بازی نکردیم و این مساله نه تنها بازتاب وسیعی نداشت بلکه با محرومیت و جریمه سنگینی هم مواجه شدیم! به هر تقدیر هنوز نفهمیدیم که این دوگانگی را چگونه هضم کنیم، یعنی در جایی به خاطر به رسمیت نشناختن رژیم اشغالگر قدس رویارویی با آنان را به شکلی نمی پذیریم، اما از سویی دیگر دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک کشورمان با ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس خوش و بش می کند و شخصا مدال بر گردن ورزشکاران اسرائیلی می اندازد و با آن ها دست می دهد!!! آیا عکس ها و فیلم های این گونه مراسم نمی تواند در جهان بیانگر این باشد که ما با اسرائیل غاصب مشکلی نداریم و آن ها را به رسمیت شناخته ایم ؟!! اما مساله اصلی این است که در کشورمان چه کسی مسئول برخورد با این قبیل اعمال ناشایست که به زیر پا گذاردن اصول و ارزش های نظام منجر می شود، است ؟ متاسفانه می شنویم که این آقای مسئول (اشرفی) در پاسخ به اعتراض برخی از اعضای کاروان گفته است : من در مسابقات رسمی چون جایگاه جهانی دارم . دیگر یک فرد ایرانی محسوب نمی شوم!!! آیا این توجیه مناسبی است تا با این اقدام غیراصولی و وطن فروشانه بخواهیم موقعیت به اصطلاح جهانی خود را حفظ کنیم ؟!! این بر مسئولان امر است تا با این گونه اعمال و رفتار برخورد نمایند تا دیگر شاهد چنین افتضاحاتی نباشیم و هر کس به خود اجازه ندهد تا به خاطر چسبیدن به مقام جهانی اش اعتبار و آبروی نظام مقدس ما را زیر سئوال ببرد 

نرد عشق بازی با عامل محرومیت تیم بسکتبال جانبازان و معلولین

ز محرومیت بسکتبال با ویلچیر ایران تا مدال انداختن به گردن ورزشکار اسرائیلی  

  

 

در مسابقات پارالمپیک امسال  تیم ملی بسکتبال با ویلچیر جانبازان و معلولین بر اساس تدبیر مسئولین فدراسیون جانبازان و معلولین و کمیته ملی پارالمپیک برای روبرو نشدن با تیم رژیم اشغالگر صهیونیستی به بهانه تغییر ساعت مسابقه ایران و آمریکا با تیم آمریکا بازی نمی کند و در نتیجه دچار یک محرومیت شدید در سطح جهانی می شود. 

محرومیت این تیم که برادران معلولین و جانباز برای عضویت در آن سالها زحمت زیادی کشیده بودند و با هزاران امید مشقات تمرین و فعالیتهای سخت ورزشی را به جان خریده بودنند با این محروحیت شدید برای چند سال ناامید و سرخورده کرد 

با این حال برای این عزیزان تحمل این حادثه بدلیل پاسداری از ارزشها و آرمانهایی که بدان معتقدند قابل تحمل است .  

ولی چگونه تحمل توان کرد که مسئولین این محرومیت خود با زیر پا گذاشتن این آرمان و اعتقاد با دشمن نرد عشق می بازند 

 چگونه قابل تحمل است که یکی از عوامل این محرومیت به بهانه حفظ اعتقادات مدال بر گردن ورزشکار اسرائیلی اندازد و در کنار پرچم رزیم اشغالگر قدس عکس بگیرد 

  ولی علی رغم اعتراضاتی که صورت گرفته مسئولین فدراسیون جانبازان ومعلولین مهر سکوت زده اند و منتظر نشسته اند با مرور زمان قضیه به فراموشی سپرده شود 

پاوررقی: برخی اعتراضات و نوشته ها در این رابطه 

دوگانگی در رفتار مسوولان کمیته ملی پارالمپیک ایران - روزنامه گل 

رفتار خائنانه برای حفظ پست بین المللی!!  - جهان فوتبال

مهر سکوت - روزنامه جمهوری اسلامی 

هفته بسیج گرامیباد

هفته بسیج بیاد همه بسیجیانی که  (که امروز سپاه آنان را رزمنده سابق و نه بسیجی می خواند) برای دفاع از این سرزمین به مقابله با خصم دون پرداختند. 

قصه بچه بسیجی / مرحوم ابوالفضل سپهر  

قصه بچه بسیجی

یه روزی روزگاری

دو تا بچه بسیجی

نمی­دونم کجا بود

تو فکه یا دوعیجی

تو فاو یا شلمچه

تو کرخه یا موسیان

مهران یا دهلران

تو تنگه حاجیان

تو اون گلوله بارون

کنار هم نشستند

دست توی دست هم

با هم جناق شکستند

با هم قرار گذاشتن

قدر هم رو بدونن

برای دین بمیرن

برای دین بمونن

با هم قرار گذاشتن

که توی زندگیشون

رفیق باشن و لیکن

اگر یه روز یکیشون

پرید و از قفس رفت

اون یکی کم نیاره

به پای این قرارداد،

زندگیشو بذاره

سالها گذشت و اما

بسیجی­های باهوش

نمی­ذاشتن که اون عهد

هرگز بشه فراموش

یه روز یکی از اون دو

یه مهر به اون یکی داد

اون یکی با زرنگی

مهر گرفت و گفت: «یاد»

روز دیگه اون یکی

رفت و شقایقی چید

برد و داد به رفیقش

صورت اونو بوسید

گل رو گرفت و گفتش:

«بسیجی دست مریزاد»

قربون دستت داداش

گل رو گرفت و گفت: «یاد»

عکسهای یادگاری

جورابهای مردونه

سربندهای رنگارنگ

انگشتری و شونه

این میداد به اون یکی

اون یکی به این میداد

ولی هر کی می­گرفت

می­خندیدند و می­گفت: «یاد»

هی روزها و هفته­ها

از پی هم می­گذشت

تا که یه روزی صدایی

اینطور پیچید توی دشت

یکی نعره می­کشید:

»عراقیها اومدن

ماسکها تون بذارین

که شیمیایی زدن»

از اون دو تا یکیشون

در صندوقشو گشود

ماسک خودش بود ولی

ماسک رفیقش نبود

دستشو برد تو صندوق

ماسک گازشو برداشت

پرید، روی صورت

دوست قدیمی گذاشت

همسنگر قدیمش

دست اونو گرفتش

هل داد به سمت خودش

نعره کشید و گفتش:

«چرا می­خوای ماسکتو

رو صورتم بذاری

بذار که من بپرم

تو دو تا دختر داری»

ولی اون اینجوری گفت:

«تو رو به جان امام

حرف منو قبول کن

نگو ماسک رو نمی­خوام»

زد زیر گریه و گفت:

اسم امام نبر

ماسکو رو صورت بذار

آبرو ما رو بخر

زد زیر گوشش و گفت:

کشکی قسم نخوردم

بچه چرا حالیت نیست؟

اسم امام رو بردم

اون یکی با گریه گفت:

فقط برای امام!

ولی بدون، بعد تو

زندگی رو نمی­خوام!

ماسکو رفیقش گرفت

گاز توی سنگر اومد

وقتی می­خواست بپره

رفیقشو بغل زد

لحضه­های آخرین

وقتی میرفتش از هوش

خندید و گفت: برادر

«یادم ترا فراموش»

آهای آهای برادر

گوش بده با تو هستم

یادت میاد یه روزی

باهات جناق شکستم

تویی که روز مرگیت

توی خونه نشونده

تویی که بعد چند سال

هیچی یادت نمونده

عکسهای یادگاری

جورابهای مردونه

سربندهای رنگارنگ

انگشتری و شونه

هر جی رو بهت میدم

روی زمین میندازی

میگی همه­اش دروغ بود

«یاد» نمی­گی، می­بازی